Pomorze w służbie powodzianom

W dniach 15-17 listopada wraz z przyjaciółkami zwerbowanymi dzięki rodzącemu się KHS odbyłyśmy służbę w Kłodzku, które we wrześniu br. zostało dotknięte powodzią. Na miejsce dojechałyśmy w piątek wieczorem i już wtedy jeden z franciszkanów, u których nocowałyśmy, pokazał nam część zniszczeń podczas jazdy samochodem do klasztoru. Przerwany wał przeciwpowodziowy, zniszczona nawierzchnia dróg, śmieci na poboczach i połamane drzewa to tylko nieliczne elementy składające się na obraz miasta po nieszczęściu, jakie je spotkało.

Zakwaterowałyśmy się u o. franciszkanów, podobnie jak wolontariusze ZHR i innych organizacji ze Szczecina i Wrocławia. Klasztor zrobił na nas ogromne wrażenie. Zabytkowa budowla została zalana niemal po sufit pierwszego piętra, tak że uszkodzeniu uległy stare freski. Nasze zadanie polegało na zdarciu grubej warstwy tynku i uprzątnięciu gruzów, które należało wywieźć w odpowiednie miejsce. Tynk trzeba było skuć, nie uszkadzając przy tym łuków pod sklepieniem. Pracowaliśmy cały dzień, przy okazji ucząc się obsługi młotów pneumatycznych. Z kabli w ścianach wypływała jeszcze woda, a w jednym z pomieszczeń podłoga była pokryta śmieciami, które przyniosła fala. Pracy jest jeszcze dużo, ale cieszymy się, że mogłyśmy dołożyć swoją cegiełkę do tego generalnego remontu połowy miasta.

W niedzielę wybrałyśmy się na spacer po Kłodzku i dopiero wtedy dotarł do nas ogrom zniszczeń. Nysa jest jeszcze pełna naniesionego przez wodę błota, a po obu jej brzegach drzewa są pochylone ku ziemi na skutek naporu fali powodziowej. Cały las jest pełen śmieci, a budynki do pewnego poziomu są wyłączone z użytkowania. Ucierpiały prywatne interesy, małe restauracje, kafejki i sklepy, które znajdowały się na pierwszych piętrach budynków. Niektóre piwnice podobno są wciąż zalane i pełne nieczystości.

Należy pamiętać, że do Kłodzka przyjechałyśmy dwa miesiące po powodzi, więc ulice i okolice klasztoru franciszkanów, w którym odbyłyśmy służbę, były już porządkowane i ich stan jest o wiele lepszy niż w pierwszych dniach wydarzeń, które dla wielu ludzi były prawdziwą tragedią. Pozostało jeszcze wiele dobra do zrobienia, więc chciałybyśmy zachęcić wszystkich, którzy czują się na siłach i dysponują czasem, żeby pomagać powodzianom w uprzątaniu bałaganu, jaki zostawiła po sobie fala. Praca przy odnawianiu zniszczonych budowli jest ciężka i czasochłonna, a zbliżająca się zima jest niewdzięcznym czasem jeśli chodzi o prace restauracyjne.

Podróż powrotna do domu była, jak zwykle w takich przypadkach, dość nierzeczywista i wiązała się z uczuciem oderwania od rzeczywistości. Mamy nadzieję, że uda nam się jeszcze raz pojechać na wolontariat, żeby pomóc powodzianom i sprawić, żeby w mieście znów zawitały uśmiechy, a domy znów zaczęły tętnić życiem.